Kapel aan de Maas

Den Bosch staat dezer dagen bol van wat er nog meer op de Markt moet komen. De aanwezigheid daar van een stenen Jeroen Bosch en drie blikken viskramen laat zo’n zee aan ruimte over, dat zelfs een blind paard er nauwelijks kwaad kan. Plek zat dus voor nog het een en ander. ‘Het puthuis moet terug’, roept de ene club. ‘En het Mariakapelleke’, vindt de andere partij. ‘Want’, zeggen ze allebei, ‘Die stonden er in het verleden ook en ze passen bij de identiteit van de stad. Bovendien vormen ze voor de toeristen een leuk fotodecor’. Volop discussie in de gemeenteraad, alarmfase rood bij de afdeling ‘ingezonden brieven’ van de lokale krant. Een curieus verschijnsel, deze commotie. Misschien ook een teken aan de wand. ‘Gezeik op ‘nne riek’, als je het mij vraagt.

Terwijl de opgewonden palavers dag na dag een vervolg krijgen, ontwikkelt zich binnen onze gemeente één monumentje tot een  plek van betekenis. Het daar aanwezige gebouwtje stond er, weliswaar in een ander formaat, vroeger ook. Het sluit volkomen aan bij de identiteit van Den Bosch en ach, het valt beslist fotogeniek te noemen. Zeker in de winter, terwijl de bomen geen blad dragen. De Mariakapel van Empel. Inderdaad, ongeveer tegenover die lachende uitspanning. Hoezo?

Ik heb hier al eerder een blog aan gewijd. Het gebedshuisje verwijst naar een slag die er ter plekke in 1585 plaats vond tussen de Spaanse troepen en de Staatse opstandelingen. Uiteindelijk behaalden de soldaten van de landsheer een nipte overwinning. Dankzij de hulp van Maria, zegt het verhaal. En dankzij dit wonder is Maria Onbevlekte Ontvangenis de patrones geworden van zowel de Spaanse Infanterie als van geheel Spanje. De viering daarvan mocht ik eerder deze maand meemaken op het thuishonk van de landmacht: de Academia Infantería de Toledo. Een indrukwekkende gebeurtenis.

In 2007 hebben Spaanse militairen de weg die hun voorgangers in 1585 tussen Genua en Empel te voet aflegden, herhaald. Nou ja, vooral per bus dan. Sindsdien groeit het aantal bezoekers uit ons voormalige moederland naar die lieu de mémoire. Afgelopen 8 december 2012 betrof het een groep van 40 personen.

Religieuze en historische motieven vormen de basis voor de komst van die zuiderlingen naar dit monumentje aan de Maas. Soms ben ik zelf bij dit soort bezoeken aanwezig, zoals op 8 juli van dit jaar. Steeds weer raak ik bewogen door de betrokkenheid die ik ontmoet. Ik respecteer de uitingen van geloof en deel de geschiedkundige band. Het staat me niet bij dat aan de bouw van die kapel ook maar enige discussie in gemeenteraad of krant is voorafgegaan. De waarde van dit monument heeft zich in de tijd bewezen. In alle rust.