Carnavalsoptocht

Op Tenerife wordt al carnaval gevierd sinds de Spanjaarden bezit hebben genomen van dit eiland. Ik begrijp dat er een geschrift is uit 1605 waarin verwezen wordt naar mannen die zich als vrouwen en vrouwen die zich als mannen verkleden. De omgekeerde wereld: een bekend gegeven met dit feest. Dansgroepen, de zogenaamde ‘Comparsas’ die nu zo’n grote rol spelen, waren er al in 1778. Muziek- en zanggroepen komen er tussen 1891 en 1897. De clowneske en kritische variant daarop, de ‘murgas’, ontstaat in 1954. In de periode dus dat dictator Francisco Franco de carnavalsviering in de ban had gedaan. Het plezier gaat in die periode verder als ‘Fiestas de Invierno, ‘Winterfeesten’.

Op zondag 24 februari 2013 sta ik om 17.00 uur te wachten op het voorbijkomen van de Optocht, de Corso. De vraag waarom in het westen van Tenerife carnaval ‘later’ gevierd wordt, heb ik nog niet echt duidelijk beantwoord gekregen. Ook in Nederland zijn er plaatsen waar met name de optocht eerder door de straten gaat. Vaak blijkt dan dat er in de buurt een stadje zit dat tijdens de feestdagen zó als een magneet werkt, dat iedereen daar bij wil zijn. Neem nou mijn eigen stad, Oeteldonk. Dan blijf je toch niet in Vught?  Of Rosmalen?

Hier speelt Santa Cruz de Tenerife die rol. Het is dan ook niet vreemd dat de deelnemers die ik dadelijk voorbij zien komen, eerder van de partij waren in de hoofdstad. Ik houd het dus op een interessante nabrander die behalve veel Spaanse toeschouwers ook veel al dan niet hier permanent verblijvende Europeanen-uit-de-gematigde-klimaatzones trekt. Naast mij hoor ik Spaans, Duits en Engels.

Mijn geduld wordt na vijf kwartier beloond. Het is meteen duidelijk waarom het zo lang duurde om van het startpunt ‘boven aan de weg tien minuten lopen hier vandaan’ zo lang moest duren. Het gaat met muizenstapjes, waardoor ik in alle rust van het spektakel kan genieten. Tijdens de grote Corso van Santa Cruz de Tenerife zat ik kwakkelig ‘thuis’ in El Médano. Waarna ik vandaag in Acantilado de los Gigantes van sta te genieten, maakt dat helemaal goed.

De ‘muziekskes’ - voornamelijk spelend op allerlei slaginstrumenten - gaan de loopgroepen steeds vooraf. ‘Loop’ is niet het juiste woord en ‘dans’ ook niet. Ze bewegen zich in een bepaalde choreografie ritmisch door de straat. De klanken, de uitdossing van ‘Comparsas’ en niet te vergeten de Koningin en haar eerdere mededingsters: het geheel lijkt zo uit Latijns-Amerika te komen. Als Oeteldonker ben ik diep onder de indruk: wat een pracht.

Er zijn ook individuele deelnemers. Zo komt er een prachtige levensgrote Barbie voorbij, nog in de originele verpakking: een ‘aangeklede vent’, zou mijn ma gezegd hebben. Hij is niet de enige: ze komen met bosjes voorbij. Zelfs een hele comparsa, op mooi uitgevoerde pasjes. Het aanwezige borsthaar werkt komisch. Actueel is de ‘papa movíl’ met daarin de kerkelijk leider die zijn afscheidsronde maakt.

Na een uur komt de bezemwagen voorbij. De zon is bijna onder en de stoet heeft het kerkpleintje als finish. Later hoor ik vanaf mijn balkon de vrolijke klanken. Morgen wordt het feest afgesloten met het verbranden van de Sardien, gevolgd door vuurwerk. Ben benieuwd wat dat eerste zal zijn.